Twee dagen niets werden gevolgd door een dagje duiken in Milford Sound. Het fjord is een grote toeristische trekpleister waar mensen lyrisch over zijn en dus verwachtte ik er veel van. Misschien daardoor, of door de grijze lucht, viel het een beetje tegen. De kliffen zijn bizar hoog, maar met het grauwe weer kwam het vooral een beetje troosteloos over. Misschien heb ik te veel prachtige Noorse fjorden gezien? De wereld onder water was zo bijzonder als beloofd. De ervaring werd enigszins verstoord door een minder capabele duiker in de groep, maar alsnog genoot ik van de bijzondere omgeving. Door het bijeenkomen van het zoute zeewater en het zoete water vanaf de gletsjers plus het gebrek aan zonlicht dat het water raakt, zijn soorten zoals zwart koraal (dat wit is) die normaal gesproken alleen op zo’n 100 meter diepte voorkomen, hier binnen duikbereik. Geen helderblauw water en kleurrijke koralen dus. Wel een bizar dikke wetsuit, een zichtbare overgang van zoet naar zout water, zwart-maar-stiekem-wit koraal en mooie visjes.
Na het duiken rustte ik nog een dagje uit om de dag erna aan de volgende wandeling te beginnen: de Routeburn track. Wederom een kleine drie dagen door bos en daarboven en ditmaal met meren, watervallen en bloemen. De eerste dag was heerlijk zonnig. Inmiddels gewend aan het gewicht op mijn rug liep ik makkelijk omhoog, afwisselend tussen de bomen door kijkend naar het uitzicht en naar de grond kijkend op zoek naar de zeldzame orchideeën. Die nacht sliep ik, omdat de camping volgeboekt was, in een hut (Lake MacKenzie) in plaats van mijn eigen tentje. Het meer was ijskoud en was een heerlijke verkoeling voor de voeten.
Dag twee leidde van de hut, over een pas naar een lagergelegen camping (Routeburn Falls). De voorspelde regen liet gelukkig op zich wachten, waardoor ik op de pas wel wolken, maar ook nog een mooi uitzicht had en droog bij de camping aan kwam. De regen kwam alsnog, en hoe. ’s Avonds begon het al wat te druppelen en het regende dag nacht door. Het meeste was echter voor de ochtend bewaard en het kwam urenlang met bakken uit de hemel. Blij dat ik tot de middag kon wachten voordat ik begon te lopen, leefde ik mee met de mensen die de andere kant op liepen, op tijd moesten starten en dus in het slechte weer de pas over gingen. Ik wandelde in de druk en op mijn gemak in twee uur naar de parkeerplaats waar de bus me oppikte.
De prachtige busreis vanaf de track ging via Glenorchy (waar seizoen 1 van Top of the Lake werd opgenomen) naar Queenstown. Dankbaar voor de douche, het bed en de pizza ga ik hier na één nachtje weer weg. In het stadje waar het bungeejumpen is uitgevonden draait het vooral om adrenaline en dronken worden en ik ben hier niet helemaal op mijn plek.
#MilfordSound #duiken #Routeburn #NieuwZeeland #reizen