Van Wellington pakte ik de bus naar Whanganui. Daar bleken de vervoersmogelijkheden al volgeboekt, dus besloot ik om voor een dagje een auto te huren en zelf de route langs de rivier te rijden. Ik reed langs de Whanganui River omhoog en maakte er een rondje van weer terug naar het stadje. Halverwege had ik ineens uitzicht op de prachtige vulkaan Ruapehu. Dat maakte het meteen een stuk makkelijker om te beslissen wat mijn volgende stop zou worden dus pakte ik een dag later weer de bus om die van dichterbij te gaan bekijken.

Ik stapte uit bij het dorp dat, heel creatief, National Park heet om vanaf daar samen met nog zo’n duizend anderen de Tongariro Crossing te hiken. Het is de populairste daghike die je kan doen, wat betekent dat je voor een groot deel in een treintje loopt.

Ik liep voor het eerst van mijn leven met muziek in mijn oren door de natuur. Zo hoefde ik niet alle gesprekken om me heen te horen en had ik mijn eigen soundtrack. Dit klinkt allemaal niet heel positief, maar die duizend mensen zijn er natuurlijk niet voor niets; het is absoluut prachtig. Vulkanen (met af en toe de bijbehorende geur), prachtig blauwe meren, mooie vergezichten en als toetje een prachtig bos met riviertje.

Ik trof het gisteren met het weer. Ik twijfelde of ik vandaag nog een dagje zou hiken hier, maar het regent, de vulkanen zitten in de wolken en het waait. Om dat laatste is de crossing vandaag en morgen zelfs dicht. Timing is alles. Ik ga een stukje verder naar het noorden.

#Whanganui #Tongariro #TongariroCrossing #NationalPark #hiken #NieuwZeeland #reizen